O, jaka piękna, jakaż w niej siła !
Jest to klasyczny silnik parowy. Poziomy kocioł opalany węglem drzewnym. Na pomoście znajduje się stanowisko operatora oraz otwór do paleniska. Tu znajduje się również zbiornik wody. Na fotografii widać dźwignie operatora oraz umieszczona z boku pojazdu kolumna kierownicy. Konstrukcja z 1926 roku jest nitowana.
Konstrukcja jest umieszczona na trzech kołach. Tylne koła stalowe, są napędzane. Oś przednia jest dzielona na części i ma szerokość walca.
Ponad kotłem w kolorze stalowym znajduje się mechanizm napędzający koło zamachowe poprzez tłoczyska.
Wewnątrz stanowiska operatora widać mechaniizm kół zębatych przekładni napędowej umieszczone ponad kotłem, a także dźwignie sterujące ruchem pojazdu.Na fotografii widoczne są koła zębate mechanizmu napędowego oraz drążek do zazębiania właściwych kół (tzw. „stawidło”).
Kolejne fotografie przedstawiają szczegóły mechanizmu kierowniczego. Umieszczona poza obrysem kadłuba kolumna kierownicy zakończona jest kołem kierownicy obok operatora, drugi koniec kolumny napędza koło zębate przekładni ślimakowej.
Ślimak tej przekładni prowadzi łańcuch sterujący kierunkiem ruchu pojazdu. Na tej fotografii znajduje się również pokrywa otworu rewizyjnego kotła do oczyszczania go z kamienia kotłowego.
Na tej fotografii widać sam ślimak kierownicy i łańcuch, poniżej znajduje się pokrywa zamykająca popielnik od dołu paleniska.
Szczegół rozwiązania sterowania kierunkiem walca drogowego. Łańcuch w środkowej części nawinięty jest na zwoje ślimaka w taki sposób, że nie ma możliwości poślizgu. Oba końce łańcucha zą zaczepione na mocowaniu osi przedniej walca.
Obrót ślimaka powoduje zmianę długości obu końców powodując zmianę kąta osi przedniej względem osi podłużnej pojazdu. Tym sposobem rozwiązano problem sterowania kierunkiem ruchu.
Tu widzimy bardzo ważny szczegół układu kierowniczego. Walec przedni składa się z dwóch części umieszczonych na wspólnej osi. Podział walca na części skraca jego długość, co w czasie jazdy na łuku zachowuje się jak mechanizm różnicowy zmniejszając opory toczenia.
Widoczne jest zamocowanie osi obrotu walca przedniego oraz druga strona walca. Widoczny jest łańcuch oraz ślimak przekładni kierowniczej, na górze walca mechanizm dwucylindrowej maszyny parowej oraz koło zamachowe. Na tle koła tylnego widoczny mechanizm hamulca.
Tu widać korbę ręcznego hamulca taśmowego, fragment koła stalowego oraz koło zamachowe.
Ostatnia fotografia przedstawia mechanizm korbowy przenoszący ruch posuwisto-zwrotny tłoków na koło zamachowe napędzające koła jezdne za pomocą przekładni zębatej.
Walec drogowy parowy MARSHALL został zbudowany w 1926 roku. Stanowi eksponat Muzeum Drogownictwa w Szczucinie. Wymiary walca to długość prawie 6m, szerokość 2,3m, wysokość 3m a z kominem 4,2 m Ciężar walca 10t.
W latach 20. XX w. taka maszyna była niezastąpiona. Zasilanie drewnem lub węglem, woda ze strumyka i dziesiątki kilometrów dróg gruntowych do utwardzenia. Właściwie dopiero wtedy rozpoczynał się okres rozwoju motoryzacji, powstawały pierwsze konstrukcje lokomobili. Silnik benzynowy miał pojawić się już wkrótce...
134 700, 10.12.2009, 23.50
